Taryfy, Dług USA i Złoto: Czy Koniec Hegemonii Dolara USD?

Photo of author

By Kuba Miarecki

Ostatnie korekty polityki handlowej zainicjowane przez administrację prezydenta Donalda Trumpa znacząco wpłynęły na nastroje inwestorów wobec dolara amerykańskiego, wywołując dyskusje na temat jego długoterminowej pozycji w globalnym systemie finansowym. Ta zmiana skłania uczestników rynku do ponownej oceny tradycyjnych bezpiecznych przystani (safe-haven assets) w reakcji na nowe presje ekonomiczne.

Taryfy handlowe wywołują niepewność na rynku

Katalizatorem tej wzmożonej analizy jest wprowadzenie przez prezydenta Trumpa znaczących taryf, w tym opłat sięgających podobno nawet 54% na niektóre chińskie towary i szerszych 10% na inne. Ta asertywna postawa handlowa, zamiast wzmocnić walutę, jak być może zamierzano, wprowadziła znaczną niepewność do perspektyw gospodarczych. Narastają obawy dotyczące potencjalnej stagflacji – trudnego scenariusza charakteryzującego się jednocześnie wysoką inflacją, ślamazernym popytem gospodarczym i ograniczonym polem manewru dla Rezerwy Federalnej. Dolar doświadczył znaczącego spadku, odnotowując jeden z największych jednodniowych spadków od 2022 roku, co odzwierciedla rosnący niepokój wśród inwestorów.

Ucieczka kapitału i zmiana alokacji

Odchodząc od historycznych wzorców, gdzie globalna zmienność zazwyczaj kierowała kapitał w stronę postrzeganego bezpieczeństwa dolara, ostatnie trendy wskazują na inną reakcję. Obserwuje się, że inwestorzy zmniejszają swoją ekspozycję na aktywa denominowane w dolarach. Zamiast tego, kapitał zdaje się płynąć w kierunku alternatywnych przechowalni wartości, w tym walut obcych, złota i innych surowców. Ten ruch sugeruje zmniejszające się postrzeganie dolara jako ostatecznego finansowego schronienia w burzliwych czasach.

Sytuację dodatkowo komplikuje znaczący dług publiczny Stanów Zjednoczonych, wynoszący obecnie około 36 bilionów dolarów. Prognozy potencjalnie wolniejszego wzrostu gospodarczego w połączeniu z rosnącą presją inflacyjną i bankiem centralnym wahającym się przed dalszym dostosowywaniem stóp procentowych jeszcze bardziej osłabiają międzynarodowe zaufanie do stabilności waluty.

Ostrzeżenia ekspertów dotyczące hegemonii dolara

Główne instytucje finansowe zauważają tę sytuację. Deutsche Bank, w niedawnej analizie, podkreślił potencjalny “strukturalny kryzys zaufania” dotyczący dolara. Bank zasugerował, że fundamentalne elementy wspierające długoletnią dominację dolara – mianowicie postrzeganie amerykańskiej wyjątkowości, stosunkowo wysokie stopy procentowe przyciągające kapitał oraz znaczące napływy inwestycji – są obecnie pod presją.

Odzwierciedlając te obawy, wiodące firmy zarządzające inwestycjami rzekomo dostosowują swoje portfele, zmniejszając alokację na dolara amerykańskiego. Aktywa postrzegane jako bardziej odporne w środowisku inflacyjnym zyskują na popularności. Szczególnie złoto ponownie wyłania się jako preferowany aktyw ostatniej instancji, co przypomina wzorce inwestycyjne obserwowane podczas poprzednich poważnych kryzysów finansowych.

Ponowne przemyślenie globalnego porządku monetarnego

W obliczu wątpliwości co do wiarygodności dolara, analitycy coraz częściej debatują nad przyszłym krajobrazem globalnych walut rezerwowych. Choć żaden bezpośredni następca nie jest widoczny, połączenie nieprzewidywalnej polityki handlowej i leżących u podstaw strukturalnych nierównowag gospodarczych w USA intensyfikuje dyskusje na temat potencjalnej ewolucji w kierunku bardziej wielobiegunowego systemu monetarnego.

Krótkoterminowe konsekwencje są już widoczne. Odpływ kapitału z aktywów dolarowych wywiera presję wzrostową na rentowności na rynkach wschodzących. Jednocześnie względna siła i potencjalne role innych głównych walut, takich jak euro i juan, ponownie przyciągają uwagę banków centralnych i międzynarodowych inwestorów.

Udostępnij